රිචඩ් ද සොසිසා : නිහඬ කළ කටහඬ

රිචඩ් ද සොයිසා. ඒ ඔහු ය.
සිය මාධ්‍ය භාවිතය හේතුවෙන් රාජ්‍යය විසින් මරා දමනු ලැබූ ජනමාධ්‍යවේදියා ඔහු ය.
අදින් දශක තුනකට පෙර, 1990 පෙබරවාරි 18 වන දා වයස අවුරුදු 31 දී ඔහුට ජීවිතයෙන් සමුගන්නට සිදු විණි.
ඒ නිකම් ම සමුගැනීමක් ලෙස නො වේ.
කෘෘර වධ බන්ධන පමුණුවා සිදු කළ ඝාතනයක් ලෙසිනි.
ඔහු මරාදමනු ලැබුවේ ඔහු නිකම් ම නිකම් පෘථග්ජනයකු වූ නිසා නො වේ.
ඔහු ජනමාධ්‍යවේදියකු වීම හේතුවෙනි.
ජනමාධ්‍යවේදියකු මරා දැමීම පිටුපස ඇත්තේ අන් කිසිවක් නො ව, ඔහුගේ භාවිතයයි.
ලාංකේය ඉතිහාසයේ සුවිශේෂ අනන්‍යතා ලකුණක් සනිටුහන් කිරීමට සමත් ජනමාධ්‍යවේදියෙක් වූ රිචඩ් ද සොයිසා පිළිබඳව මා විසින් සංස්කරණය කෙරුණු කෘතිය සුරස ප්‍රකාශන වෙතින් පළ කර අතට ලැබුනෙ අද.

සියලුම ප්‍රධාන පොත්හල් වෙතින් ඔබට මිල දී ගන්නට පුළුවන්.

කාක ප්‍රේමයක්

'අන්න අර කපල් එක අදත් අැවිත් !'

'අැයි ඉතිං ඔයාට ඉරිසියයිද?'

'ඉරිසියාවට නෙවෙයි. ඒ වගේ සීන් එකක් දැක්කම දවසම සිරියාවයි.'

'හ්ම්.. ඒ මතකයන් එක්කම ගෙදර යන්නත් පුළුවනිනෙ නේද?'

'ඉරිසියාවකුත් නැත්තෙම නෑ. අපි ඔෆිස් එනව වැඩ කරන්න. උන් ඔෆිස් එක ළඟට එනව ලව් කරන්න.. ඉරිසියා නැද්ද ඉතිං..'

'අන් සතු සැපතට ඊර්ෂ්‍යා නොකරන්න කියල දහම් පාසලේ ඉගැන්නුවෙ නැද්ද?'

'ඔනැම නං ඉතිං... අපටත් ඒ කපල් එක අනුගමනය කරන්න බැරිකමක් නෑ!'

'ඒ කිව්වෙ?'

'ලව් කරන්න, ඔෆිස් එන්න!'

'මරු ස්ලෝගන් එක.'

'දැක්කද පිරිමි බලන්නෙම අවස්ථාවක් පාදා ගන්න.'

'අවසර, කල්, රහස් තැන... මොකද්ද මචං ඒකෙ ඉතුරු පද ටික...?'

සමුගැනීම

මතු යම් දිනෙක 

යළි මෙහි මුණ ගැසෙන තුරූ

'ඉතිං අායුබෝවන්'

බ්ලොග්වරුනි ගරූ !

 

අලෙවිකරණයට එරෙහිව 'දේශප්‍රේමී අලෙවිකරණය'

'‍දේශප්‍රේමී' යන වචනය තරම් මෑත ඉතිහාසයේ පට්ටා ගැසූ වචනයක් තවත් නැති තරම් ය. ඒ වචනය පුද්ගලයින් / දේශපාලකයින් සමග සම්බන්ධකිරීමත් සමග එම සංකල්පයට හිමි වටිනාකම පහළ වැටී තිබෙන සෙයකි. දේශප්‍රේමීත්වය විමල්ගේද? මහින්දගේද? ගම්මන්පිලගේද? චම්පිකගේද? ඥානසාර හිමියන්ගේද? ගමේ අාරොන් මාමාගේද? (තවත් මෙබඳු නම් රැසක් මීට එකතු කිරීමට පිළිවන.)යි සෙවීම නිශ්ඵල කටයුත්තකි. 'දේශප්‍රේමීවීම' අැතැමුන්ට අනුව නම් 'රෝගයකි.' 

දේශපාලන තලයේ දේශප්‍රේමීත්වය පිළිබඳ මේ සියලු වාද විවාද පසෙක තිබියේවා ! 

වෙළෙඳපොළ තුළදී 'දේශප්‍රේමීවීම' ගැන කියන්නට යමක් තිබේ. එනම්, අලෙවිකරණයේ දේශප්‍රේමී ප්‍රවේශය ගැන ය. මෙය බෙහෙවින් විවාදයට තුඩු දෙන මාතෘකාවක් වීමට පිළිවන.

එහෙත්, 'දේශප්‍රේමීවීම'  'රෝගයක්' ලෙස නො සිතා, මෙම සංකල්පයෙහි සිතන්නට යමක් තිබේ යැයි ඔබට හැඟේ නම් කියවන්නට ලිපියකි, මේ. සම්පූර්ණ ලිපිය මෙතැන.

මහාචාර්ය බී.ඒ. අබේවික්‍රම : වනාන්තරයකදී ගන්නා හුස්ම පොදක් පාසා අප ඔහුට ණය ගැති ය.

2001 වසරේදී මෙරට වනාන්තර විෂයය පැත්තෙන් එක්තරා බරපතළ තත්ත්වයක් උද්ගත වී තිබිණ. එනම්, අැමරිකා එක්සත් ජනපදය තමන්ට ලෝකයේ රටවල් අැති ණය හිලව්වට ඒ රටවල අැති වනාන්තර  අැමරිකාවට පවරාගැනීමට අවශ්‍ය නීතියක් අැමරිකාවෙහි සම්පාදනය කරගෙන අැති බවයි. මෙය මෙරට පරිසර ක්ෂේත්‍රයේ බලවත් සංවාදයක් අැති කරන්නට සමත් විය. මේ කාරණය නිමිති කරගෙන 'සිතිජය' සඟරාවේ කවරයේ කතාව ලියන්නට අපි කටයුතු කළෙමු. 

ගංගාෙඩවිල සෝම හිමියන් සමග අහඹු දේශපාලන සංවාදයක්

ඒ, 2002 දෙසැම්බරයයි. පූජ්‍ය ගංගොඩවිල සෝම හිමියන් තමන් දේශපාලනයට පිවිසෙන්නට බලාපොරොත්තු වන බව ප්‍රකාශ කොට තිබූ අතර, මේ පිළිබඳ ව සමාජයෙහි සෑහෙන අාන්දෝලනයක් අැති වී තිබිණි. මේ කාරණය කේන්ද්‍ර කරගෙන 'සිතිජය' සඟරාවේ 2003 ජනවාරි කලාපයේ කවරයේ කතාව සකස් කරන්නට අපි සූදානම් වෙමින් සිටියෙමු. 

'ගරිල්ලා මාර්කටිං' : මානසික රෝග, වෙළෙඳ ප්‍රචාරණය හා දේශපාලනය කියැවීමක්

අැත්තකි. ජයන්ත චන්ද්‍රසිරිගේ 'ගරිල්ලා මාර්කටිං' සිනමා කෘතිය මේ වන විට වසර 11ක් පැරණි ය. එය ප්‍රදර්ශනය වූයේ 2005 වසරේදී ය. නමුත් එම සිනමා කෘතිය විසින් මතු කරන ලද මානසික රෝග, වෙළෙඳ ප්‍රචාරණය සහ දේශපාලනය සම්බන්ධ කතිකාව ලාංකේය සමාජයට ඊයේ මෙන් ම, අදටත් හෙටටත් වලංගු බව මගේ කල්පනාවයි. 'ගරිල්ලා මාර්කටිං' තිරගත වූ දිනවල මා විසින් ඒ පිළිබඳව ලියන ලද ලිපියක් නැවත ඔබ හමුවේ තබන්නට සිතුවේ එබැවිනි. සම්පූර්ණ ලිපිය මෙතැන.

ඉතිං අායෙමත් ලියන්න සේකර මා අාදර කිවිඳේ .. : මේ ගීය නෑසූ ඔය සවන් කුමටද?

සේකර නික්ම ගොස් ය. සරත්චන්ද්‍ර නික්ම ගොස් ය. ජෝතිපාල නික්ම ගොස් ය. කපුගේ නික්ම ගොස් ය. කේමදාස නික්ම ගොස් ය. අමරදේව ද ගිය මාසයේ නික්මිණ. මහා හිස්තැනක්, දරාගත නො හැකි සාංකාවක් දැනේ. ඔවුන්ට නිවන් සුව ප්‍රාර්ථනා කරන්නට සිතෙන්නේ නැත. එය අාත්මාර්ථකාමී සිතිවිල්ලක් බව සැබැවි. එ්ත් මේ පිරිස නැති සංසාරය කෙතරම් නීරස වනු අැත්දැයි නිකමට සිතා බලන්න. නැවත නැවත සංසාරේ හමුවන්නට පතන කීප දෙනා අතර ඔවුහු නිසැක ව ම හිඳිති.

එළිවැටක් නැති කවියෙක්

අකුරු අවශ්‍යමද කවි ලියන්න? මං අැහුව මගෙන්ම. සුළඟ අහසෙ කවි ලියන්නෙ වලාකුළුවලින්. නිමේෂයෙන් නිමේෂයට අහසෙ, අලුත් අලුත් කවි ලියැවෙන හැටි මං බලාගෙන හිටිය සෑහෙන වෙලාවක්. දෘශ්‍ය කවි පොතක් වගේ අහස. සම්පූර්ණ කතාව මෙතැන.

වෙළෙඳ ප්‍රචාරණයේ සමාජ බලපෑම

අප කැමති වුවත් අකැමති වුවත් අප එයට අඩු වැඩි වශයෙන් ගොදුරු වී අවසන් ය. අපට ඒ වෙතින් ගැලවී අපගේ ජීවන චර්යාවන් මෙහෙයවා ගත නොහැකි තරමට එය විසින් අපගේ ජීවිත හසුරුවනු ලබමින් සිටී. අපගේ ජීවන අභිලාෂයන් තීරණය කරනු ලබන්නේ තවදුරටත් අප විසින් නො ව, එය විසිනි. මිනිස් ජීවිතය කෙරෙහි මෙතරම් බලපෑම් සහගත ලෙස ක්‍රියාත්මක වන්නා වූ එම යාන්ත්‍රණය වූ කලී අන් කිසිවක් නො ව, වෙළෙඳ ප්‍රචාරණයයි. සම්පූර්ණ ලිපිය මෙතැන.

මිනිසකුගේ ඉරණම

''අන්න මිස්ටර් ජයසිංහ මැරිලලු.''

පත්තර කන්තෝරුවට ඒ අාරංචිය රැගෙන අාවේ සිරිචන්ද්‍ර ය. ඒ අාරංචිය පත්තර කන්තෝරුවේ අැතැමුන් තුළ සැබෑ සංවේගයක් ද, අැතැමුන් තුළ සංතෝෂයක් ද උපදවන බව දෙගොල්ලන්ට ම රහසක් නො වී ය. සතුටට පත් වූවන් සිත අැතුළෙන් ඒ සතුට විඳ ගත්තේ, තමන් පත්තර පිටු මත වගුරන මානව හිතවාදී අකුරුවලට ඉන් හානියක් වෙතැයි බියෙන් මෙනි. සම්පූර්ණ කතාව මෙතැන.

ජේමිස් සීයාගේ ශීල පාරමිතාව

බිඳුණු වළං කටුවක් මෙන් පායා අැති හඳ කෑල්ල දෙස වැල් අැඳේ සිට බලා හුන් ජේමිස් සීයාට සිල් ගැනීමේ අාශාවක් හදිසියේ ම පහළ වූයේ ය. ඒ අාශාව තනි ව විඳ ගැනීමට කැමති නො වූ ජේමිස් සීයා, උස් හඬින් අගිදා අාච්චිට කතා කළේ ය. සම්පූර්ණ කතාව මෙතැන.

සොබා දහමේ මියැසිය : නිවෙනු පිණිස හා නිවනු පිණිස

හිමිදිරියේ පටන්ම සවන්හි අැණෙන 
අනේක විධ ඝෝෂාවන්ගෙන් මිදී 
මොහොතක් 
සොබා දහමට සවන් දෙන්නට අැත්නම් ! 

වවුලකුගේ මරණය

වවුලා විදුලි රැහැනෙහි එල්ලී මියගොස් තිබෙන්නේ ඊයේ හෝ පෙරේදා රාත්‍රියේ ය. උගේ මළ සිරුර මගේ නෙත ගැටුණේ අද උදෑසන ය. අාලින්දයේ සිට බලන විට එක එල්ලේම පෙනෙන්නේ වවුළාගේ මළ සිරුර ය. සද්දන්ත වවුලකු නිවස ඉදිරිපිට විදුලි රැහැනක එල්ලී මිය ගොස් සිටිනු දුටු වහා ම සිතට නැගුණේ අපුළකි. ඉනික්බිති අනුකම්පාවකි. සම්‍පූර්ණ කතාව මෙතැන.

රසිකයා

ජීවිතේට ම, මම කවියක් ලියා නැහැ. කවි කියවන පුරුද්දක් මට තිබුනෙත් නැහැ. පාසල් යන කාලෙ විෂය නිර්දේශයට අනුව කවි කියෙවුවා මිස, ඉන් එහාට කවිත් එක්ක මගේ අැයි හොඳයිකමක් තිබුනෙ නැහැ. ඒත් එක දවසක... සම්පූර්ණ කතාව මෙතැන.

පිස්සකුගේ දිනපොත

පළමුදා

ඉර වලාකුළුවලට ගිනි තියලා. මුළු අහසෙම ගිනි අැවිලිලා. මගේ අැඟටත් විසි වුණා ගිනි පුපුරක්. මාවත් අැවිලෙන්න කලින් මං අාව කොන්ක්‍රීට් කණුව යටට. එතැන හෙවණයි.සම්පූර්ණ කතාව මෙතැන.

කැන්වසයක අැඳුණු දින සටහන්

අද කළුපාට දවසක්

මම දැක්ක හීනයක්. ලෝකයේ තිබූ වර්ණ සියල්ලම බහුජාතික සමාගම් විසින් අයිති කරගෙන. මම හිටියෙ දෑතින්ම දෑස් වහගෙන. අවට තිබෙන වර්ණ දකින විට මගේ මනසට දැනෙන පීඩනය දරාගන්න බැරි තරම්..සම්පූර්ණ කතාව මෙතැන

 

අසම සම - මධුර ස්වර - රසෝඝය - ඔබම විය

ඉර හඳ අාලෝකය අතරේ ද,

අ‍රුන්දතී තරුවෙහි ද,

පාළාෙස්වක සඳෙහි ද

ඔබේ හඬ ය.

කොලාජ් දවසක්

9.00ට විතර

''ගුඩ් මෝනිං නිෂාදි''

''ගුඩ් මෝනිං, ඩියර්. මං ඔයාව දුර තියාම දැක්කා... ඔයා අද හරි ස්මාර්ට් විදුර..''

''අපි කොහොමත් ස්මාර්ට් තමයි... අැඳුම් අැන්දත් නෑන්දත්.''

''ඔන්න ඔයා ඉතිං උදේ පාන්දරම කුණුහරුප කියන්න පටන්ගත්ත...''

''මොකද්ද මං කිවුව කුණු හරුපෙ?''

''අැඳුම් නෑන්දත් ස්මාර්ට් කියපු එක!''

''ඉතිං.. ඒක අැත්තනෙ නිෂාදි.. ගැහැණු පිරිමි නිරුවත් සිරුර තරම් සුන්දර රූපයක් තවත් තියෙනවද? මට හිතාගන්න බැරි නිෂාදි ලෝකෙ සුන්දරම දේවල් අැයි කුණුහරුප වෙලා තියෙන්නෙ කියල...''

''ප්ලීස් ඩියර්.. උදේ පාන්දරම දාර්ශනික ප්‍රශ්න අහල මගෙ ඔලුව අවුල් කරන්න එපා!''

රසිකත්වයේ උමතු චමත්කාරය අත් විඳිමින් මා තේරූ ගී

ඉතිං තවදුරටත් සිතමින් සිට ඵලක් නැත. ඒ අභියෝගයට මුහුණ දිය යුතුය. එහෙත් පටන්ගත යුත්තේ කොතැනින්ද, කෙළවර කළ යුත්තේ කොතැනින්ද කියා සීමා නිර්ණය කර ගැනීම අසීරුය. අභියෝගත් තිබේ. එහෙත් මෙහෙමත් අභියෝග ඉදිරිපත් කොට රසික සහෘදයින් 'පෙළීම' කෙතරම් සොඳුරු වේදනාවක්ද? සිතිවිලි නවතාගනිමි. ක‍ෙතරම් දිගු ගමනක් යාමට වුව අනිවාර්යයෙන්ම පළමු පියවර තැබිය යුතුමය.